اول از خودم بگم برات که دقیقا شرایط تو رو داشتم من درسم خوب بود فقط بازیگوش بودم و همیشه دقیقه ۹۰ درس میخوندم این بود که نمراتم همیشه عالی بود ولی آزمونا رو تست و اینا کار نمیکردم و قبول نشدم دوران راهنمایی که میشه همون هفتم تا نهم کلی هم تحقیر شدم چون فامیلامون قبول شدن و جالبه از من ضعیف تر بودن اما باعث شد همه فکر کنن من خنگم و اونا باهوش تهش میدونی چیشد ؟ همونا تو کنکور هیچی نشدن و من الکی راهنمایی و دبیرستان این ترس رو داشتم که اگر موفق نشم تو کنکور چی و اونا بشن ...
اما تو کنکور هیچی نشدن :))
پس ذهنت رو درگیر این چیزا نکن ،داستان زندگی رستگار رحمانی رو بخون که با معدل ۱۱ الان به کجا رسیده
تو باید این شکست رو قبول کنی و خودت رو باور کنی و تلاش کنی درس بخونی تا بهترین خودت باشی مثلا تلاش کنی که ابان ماه بهتر از مهر ماه باشی و من نمیگم آینده به کنکور ربطی نداره، ولی همه آینده کنکور نیست فکر کن هر کی مثلا پزشکی قبول میشه دیگه خوشبخته و دغدغه نداره تو باید بدونی چجوری شاد زندگی کنی اونجوری هم با قبول شدن تو تیزهوشان خوشحالی هم اگر قبول نشی خوشحالی
بهت قول میدم وقتی به سن من برسی میبینی امروز الکی ناراحت شدی