سلام من از شهر اردیبلم
واقعا نمیدونم چرا هر کاری میکنم از فکرش نمیام بیرون
امسالم ک دهم بودم نتونستم درست حسابی درس بخونم
همه میگن نمونه ب درد نمیخوره و فلان ولی چون دختر خالم هم سن من بود و قبول شد من حس سرخوردگی دارم
امسالم یکی از فامیل های نزدیک مون قبول شد
از حرف فامیل گرفته تا حرف والدینم همه منو سرکوب کردن هعییی
حس میکنم هر کی نمونه اس موفق میشه و یه دانشگاه خوب قبول میشه و من هیچی نمیشم در آخر
چیکار کنم که دیگ فکرشو نکنم
منم توازموناقبول نشدم ولی فامیلامو اکثرقبول شدن.دیگه من زحمتموکشیدم کم نذاشتم .
امسالم دختر داییم قبول شد
تو همه تلاشتو کردی و نشد من مطمئنم خدا راه بهتریو برات درنظر گرفته عزیزم ❤️
به حرفا و سرزنشا توجه نکن
اطراف من کلی آدم موفق هستن که تو مدارس عادی درس خوندن
وا این چ دیدگاهیه من نمونه قبول شدم ولی چون راهش دور بود نرفتم ،اکثر معلم هامون هم با مدرسه نمونه مشترک بودن ، وقت واسه غصه خوردن نداری الان تابستونه مثل آدم بشین درس بخون برا کنکور ،کنکور فدای مدرسه نکن ،خیلی از دوستای من ک نمونه بودن قبول نشدن کنکور سه چهار سال پشت کنکور بودن
منم مثل توام
با این تفاوت که اونا قبول نشدن منم قبول نشدم
ولی با این حال با آخرین نفر ۲۰۰۰ تا فاصله داشتم و اگر شهر دیگه ای بودم با این ترازم نمونه رو حتما قبول میشدم
الان برای المپیاد عالیه. اگه مدرسه دولتی باشی باهات به اون صورت کاری ندارن. اگه می‌تونی و اراده داری و افسرده نمی‌شی به‌نظرم برو المپیاد.
