بچه ها
من مجردم . بعد دانشگاه کلی جون کندم تا توی یه شرکت استخدام شدم. با حقوق یه قرون دوزار شروع کردم. الانم نهایتا حقوقم طبق قانون کاره و بدون بیمه. البته با ساعت کاری فراتر از قانون کار. خیلی برای زندگیم تلاش میکنم.
یه دوست صمیمی دارم از راهنمایی دارم که متاهله . اون شاغل نیست . خیلی دوست داره شاغل شه. من از درامد و پسندازام جلوش چیزی نمیگم. یا طلاهایی که از پسندازم خریدم و بهش نگفتم هیچ وقت. از رو اینکه شاید دلش بخواد ، شاید دلش بشکنه، یا شاید ناخواسته دچار چشم زخم شم. یه زنجیر گردنم هست حدود ۲۰ گرمه. ۲ سال کار کردم تا تونستم بخرمش. خواستم از خودم براش عکس بفرستم زنجیر و از گردنم در اوردم که تو عکس نیوفته 😓 خودم خیلی ناراحت شدم. خیلی اعصابم بهم ریخت که خب چرا دارم از دوست صمیمیم پنهونش میکنم 😣 به نظرتون کار من بدجنسیه؟ والا فقط از چشم زخم و دل شکستن میترسم. دوستمم از خوشیاشو پسندازا و هدیه‌هایی که از همسرش میگیره بهم نمیگه. مگه اینکه حرفش پیش بیاد و یه چیزایی بگه ... هر وقت به هرکی میگم میخوام کاری کنم بدتر کارم گره میخوره نمیشه اصلا. شمام اینطوری اید یا من بد دلم؟!
