هنوز بیدارم

انقدر. به اطرافیانم محبت میکنم   ولی محبت نمیبینم   خسته شدم. حس میکنم. نمیتونم مواظب خودم باشم.  حس بدی دارم کلن  از خودم بدم میاد دیگه 

چون از هیچ چیز زمدگیم راضی نیستم 

همسرم. پشتم نیس  هیچ وقت نبوده

مشاوره زیاد میرفتم. همه حرفاشون تکراریه. بعد جلساتو. طول میدن. فقط شنوندن. راهکار نمیدن 

هیچ کس حرفهای منو درک نمیگنه. لزومی نداره بخام به بزرگترها بگم بدتر خودمو  از نظرشون ضعیف جلوه بدم. من همسرمم  درکم نمیکنه.  فقط روح و روان و اعصابم. داره آسیب میبینه.  همسرم از نظر عاطفی هم. پشتم نیست  حمایتم نمیکنه.  هیچ حسی ندارم بهش دیگه  مثل طلاق عاطفی  دوسش دارم ولی  عاشقش نیستم 

ممنونم خیلی حرفاتون قشنگه. ولی  مشکل من از پایه  و اساسه.  ازین حرفها  خیلی شنیدم  بازم مرسی برای قلب مهربونت 

مرسی عزیزم. من انقدر از بچگی تروما دارم. که خودم  دشمن اصلی خودمم.  از ترد شدن میترسم از تنها شدن. هیچ وقت یه دوست خوب نداشتم هیچ وقت. کسی نبوده که با تمام وجودش درکم کنه  هی کاری رو نتونستم به سر انجام برسونم.  تو رشته دانشگاهیم. موفق نبودم و همرو فراموش کردم و مقطع ارشد رو تا تحویل پایان نامه رها کردم . بعد رفتم سر یه شغلی که ضررش بیشتر از منفعتشه  با درامد ماهی ۴ تومن  که پول بنزینمم نمیشه  پول ناهارم نمیشه. چرا دارم به مدیرم همچین باجی میدم.؟ با همچین حقوق کمی. چون از تنها موندن تو خونه میترسم . همسرمم درکم نمیکنه همیشه توقع داره  کوتاه بیام. از خانوادش بی احترامی میبینم. ازصلن این هیچ. همسرم رومانتیک نیس.  منی که خیلی  دختر گرم و خوش مشربی بودم  گوشه گیر و سرد شدم. شبا  از فکر  تنهاییام  دیر میخابم.  شوهرم خیلی سنتیه  از منم جدا میخابه   اس اس یه زنو تو گوشیش میبینم که بهش پیام داده بعدن میزنگم. عزیزم.   بهش میگم. خدا و ایه و قر ان رو بیاره وسط که  من خیانت نکردم اون زنه کرم ریخته.  من زندگیم هیچیش. قشنگ نیست.  طول درمان میخاد  مغزم. تنهام تنها ی بیچاره  از لاعلاجی اومدم اینجا یکم خالی شم  دلم میخاد  چند سال بخابم بیدار شم. و هیچ کسو نشناسم.  اره عزیزم من  کارم عزین حرفا گذشته