دوستان من ۱۰سالی میشه هروژ بفکر خودکشی بودم همیشه ناراحت بودم نه خرف میزدم نه هیچی فققط تو تو خونه حالم خوبه جایی برم دلم میگیره زود باید برم خونه
هر شب گریه میکردم
بخاطر برخی مسائل
اعتماد بنفس ندارم
همیشه سر به زیرم
همیشه خودمو دست کم میگیرم
هیچی امیدی به دنیا ندارم
همیشه غمگین و ناراحتم
تو بچگی که مقایسه میشدم از اون کسایی که منو باهاش مقایسه میکردن متنفرم درحالی که اونا با من کاری ندارن
از زندگی سیرم
از هیچکس خوشم نمیاد
وقتی میخام برم جایی از استری دچار اسهال میشم
دلم نمیخاد جایی برم
😭🖤
همیشه کنج خونه میشینم و خود خوری میکنم
دلم دلره میترکه
میخام برم دکتر قلب بنظرتون برم؟
چون ااز ترس اینکه تپش قلب بگیریم هیچ جا نمیرم
چه کنم؟
