جوجه ازدک زشت بودم

یادمه از زمان کودکی من و خواهر 3سال از خودم کوچیکترم هرجامیخواستیم‌بریم توجه به خواهرم زیاد بود..چقدر سفیدی جقدر موهات نازه..یادمه یبار خالم اومد با دوربین ازمون عکس بگیره مامانم بمن گفت مامیریم توحیاط تو نیا بیرون و الان که عکسونکاه میکنم پشت درحال که شیشه ای مات قدیمی بود تکیه دادم و از پشت شیشه پیداست که بک آپ عکس هستم و مادرو بابرادرو خواهرم بالباس شیک دارند به دوربین لبخندمیزندد..بزرگترشدم خیلی زیباشدم ولی اینقدر ترد شدم قدم زیاد بلندنشد160شدم درصورتی که خواهرو برادرام خیلی قدیلندن..حس میکنم سوختم و مث ی گل شکوفا نشدم..هرجامیریم خواهرم یادگرفته میگه قدت کوتاست روم نیست کنارت راه برم،مامانم میگه توهمه چیت خوبه فقط خیلی کوچولویی..کمالگراشدم..خواستم نامیروان باشم،شدم حامی خواهریرادرام اما اروم نشدم حس میکنم زیادبودم براشون زیادکردم ولی مامانم بازم ندید..هیچوقت بغلم نمرد بگه ممنون ک اینقدر قوی..خوبه ک دارمت..ولی اگ کوچکترین حرکتی خواهرم برای خودش بزنه به چشم مامانم نیاد..کلی تعریفشومیکنه توفامیل،از کوچکترین نگاه و پچ پچ ناراحت میشم..الان32سالمه مهندس شدم سرکار رفتم..سوهر کردم..اما هرشب یادم میاد..ابانم هنوز بیدارم و فکرمیکنم