اومدم یه شهر استان چهارمحال وبختیاری. از تهران اومدم با پدر و مادرم.تهرانی ام اصالتا.منی که هر هفته تو تهران کلاس نقاشی و باشگاه و شنا و زبان و کافه بودم.الان اینجا حوصلم سر رفته.
یه طرفش پر از جنگل بلوطه،یه طرفش کوه. بعد یه طوریه اصلا امکانات نداره.حوصله سر بر هست.خیلیییی دلگیره. لری هم متوجه نمیشم.
تازه بدتر از این دانشگاه اینجا قبول شدم.از مهر باید برم. تک و تنها تو شهر غریب😑😑😑
حالا رفتیم بگردیم یکم یه جاده بود خیلییی باریک و نازک بود پایینشم دره و رودخانه خروشان بود😮😢خیلی ترسناک بود.
عب نداره تهرانی الاصیل
تهران عشقه هیچجا تهران نمیشه
این طور تعریف کردی ددست داشتم اونجا باشم
جنگل بلوط ..... رودخانه خروشان .... کوه .... جاده
به
چرا رفتین
تاابدهمونجامیمونی؟
ولی شهر بزرگ زندگی کردن سخته خیلی بعدش بری شهر کوچیکتر
من تصمیم جدی گرفته بودم تا زمانی ک عشقم میاد خواستگاری برم شهرستان پیش پدربزرگ مادربزرگم
با خودم فکر کردم اگر برم سر یک هفته دیوانه میشم نه میشه مثل الان تا ساعت ۹و۱۰ بیرون بود به غیر از طبیعت هم جای دیگه ای نداره
پشیمون شدم
کم کم عادت میکنی بنی ادم بنی عادته حانم
من از رشت رفتم ی شهر کوچیک هرمزگان که ۷ کرکره ها پایین مغازه ها تعطیل نه مرکز خرید نه پارک هیچی به هیچی
رشت تا صبح زنده ست برام سخت بود
همینهگب زندگی که اسون نیست همیشه
گلم به خاطر دانشگاهتون رفتین؟دلیل رفتنتون چیه؟
اینو همیشه یادت باشه انسانها خاصیتشونه زود به شرایط موجود در اون عادت میکنن شما هم عادت میکنی ان شاله موفق باشی گلم
تهران الان چهل درجه رم رد کرده اونجا خنک ترین استان کشوره فکرکنم لذت ببر ما داریم اب میشیم تو گرما
بله گلم دانشگاه.نه به خدا .اصلااا قابل تحمل نیست. یه منطقه و استان خاصی هست.فرهنگ متفاوت با زبان لری پیچیده
بعد اصلا غریب نواز و خونگرم نیستن. امکانات نداره.همش جنگل و رودخانه است و جاده های پیچ پیچی
