ولی هر بار می پرسه که فلانی چطوره؟ دیگه ندیدیش؟ کجا دیدیش؟
دلم میخواد فقط بگم خوبه و تمام. دلم میخواد بگم دوست ندارم درباره جزییات صحبت کنم چون مساله خیلی شخصیه. ولی نمیتونم. چون نمیخوام بهش بربخوره آخه 20 ساله با هم دوستیم و خیلی حساسه.
ولی هر بار که زنگ می زنه درباره پارتنرم هم می پرسه و بعدشم شروع میکنه به نصیحت کردن. بعد از تماس اعصابم خرده.
اینم بگم که دوستم هم مثل من مجرده و تا حالا خودشم نتونسته یه رابطه خوب داشته باشه. هر دو هم سنمون بالاست.
نگو
من هم معتقدم نباید بیشتر از یه حدی گفته بشه
نباید میگفتی بهش
شرط میبندم تو کف دوست پسرت که اینجوری میکنه
به نصیحتم گوش کن و ازش فاصله بگیر کم کم
ببین کی گفتم
بحث رو عوض کن سریع.
ازت کوچیکترم ولی من اعتماد کردم و ضربه خوردم از کسی که مثل خواهر بودیم با هم
ضربه هم نزنن با چشاشون ضربه میزنن
آره قشنگ میفهمم که حسودی میکنه. البته تا حالا از نزدیک ندیدتش ولی عکسشو دید و میگفت خیلی خوبه. در حالیکه به نظر خودم معمولیه و بیشتر شخصیتش رو دوست دارم. در ضمن پارتنرم همکلاسم بود و الان هم همکاریم. تو کار خیلی به پیشرفتم کمک کرده. البته ارتباطمون ایده آلم نیست ولی فعلا با شرایطی که دارم دوست دارم داشته باشمش. نمیخواستم دوستم اینا رو بفهمه ولی فهمید و آشکارا گفت اگه این آدم نبود تو بیکار بودی ولی من خودم کار پیدا کردم. باید یه کاری کنم فکر کنه باهاش به هم زدم. میترسم واقعا.
