تا نور قمر هست به سر، سایه سری هست
هر جا که علم رفته به بالا، خبری هست
هر جا که خط و خال و قد و قامت و ابروست
دنبال سرش چشم و نگاه و نظری هست
وقتی که تو را پور اباالغوث نوشتند
یعنی که برای دل زهرا ثمری هست
گفتند تو را کاشف کرب دل ارباب
با بودن تو از غم و غصه اثری هست؟
تا پشت و پناهش تویی قامت نکند خم
تا هست علمدار کنارش، کمری هست
یک لحظه کنار تو دل خیمه نلرزید
عباس اگر هست، یقینا سپری هست
هر قدر می‌خواهد این دل، این دلِ تنها تو را
در عوض هرگز نمی‌خواهد دمی دنیا تو را !
خاكِ عالم بر سرِ دنیا، كه چشمِ دوستان
جست و جو باید كند در سینه‌ی صحرا تو را
تو خودت مشتاق هستی میهمانِ ما شوی
لیک می‌راند گناه از خانه‌های ما تو را
روز، روزِ توست، چون روزِ عمویِ توست، آه
كم نخواهد داشت هرگز روزِ تاسوعا تو را
گرچه می‌گویند هستی در تمامِ روضه‌ها
بیشتر حس می‌كنم در روضه‌ی سقّا تو را
دست‌هایم را دخیلِ دستِ آقایی كنم
كه خبر داده است از حاجاتِ نوكرها تو را
با دَمِ "ای ساقی لب‌تشنگان" خواهیم خواند
در عزایِ ساقیِ لب‌تشنگان، آقا تو را
✍ #محمدعلی_بیابانی
بی تو از خانه‌ی بی روح جهان بیزارم
ماه در دست به دنبال تو شب بیدارم
تا نگاه تو در آیینه‌ی قلبم جاری‌ست
زیر باران بلا، چتر محبت دارم
روی پیشانی من خط خجالت پیداست
وای بر من که برای تو فقط سربارم
دوست دارم که شبیه دل غمگین فرات
روی پاهای عمو جان تو سر بگذارم
علم افتاده و بی سایه‌ی سر مانده جهان
سوز اشکم که بر این دشت بلا می‌بارم
آمد و رو به حرم گفت حسین آن لحظه
بدنش را نشد از روی زمین بردارم
گفت «ای اهل حرم میر و علمدار» که رفت
خیمه‌ها را به که باید پس از این بسپارم؟
✍ #علی_گلی_حسین_آبادی
