بزرگ شدن تو خانواده خیلی سختگیری که از بچگی مانتو تنمون کردن و روسری گذاشتن سرمون و اجازه لاک زدن حتی تو عروسیم نداشتیم.
الانم که نمیتونم با دوستام یه روز برم بیرون پیاده روی
واقعا کجای دنیا یه آدم ۲۰ ساله اجازه بیرون رفتن با دوستاشو نداره . پس اصلا برا چی زندگی میکنیم؟ وقتی نمیتونیم یه روز با دوستامون بریم بیرون یه بستنی خشک و خالی بخوریم؟
تورو خدا وقتی توانایی تربیت و بزرگ کردن بچه رو ندارین به دنیاش نیارین. از همین سن میگرن عصبی گرفتم تهشم میگن چرا افسرده ای؟ چرا همش سرت تو گوشیه با بقیه اجتماعی نیستی؟
من الان دلم میخواد با دوستام برم بیرون. ۴۰ سالگی دیگه ذوقم کور شده. پس کی باید زندگی کرد؟ کی جوونی کرد؟
پسرا میتونن برن بیرون چون جوونن تازه پولم بهشون میدن
ما چی؟ ما آدم نیستیم؟
بخدا دارم اینارو با اشک مینویسم. نمیدونم دیگه چیکار باید کرد
