فكر كن خوابيدي و خيلي هم خوابت سنگينه . خونه تون هم طبقه اول يه آپارتمانه . تمام عزيزانت هم جمع شدن تو طبقه ي دوم و ميگن فلاني طبقه پائينه . بياييد از همينجا بهش بگيم دوستت داريم . همه شون برات گريه كنن . بگن عاشقتيم . تو برامون خيلي عزيز و با ارزشي . و ... . دو ساعت قربون صدقه ت برن و بعدش برن خونه شون . 4 - 5 ساعت بعد تو بيدار بشي آيا خبر داري كه اونها داشتن قربون صدقه ت ميرفتن ؟ مرگ اينجوريه . آدم زير خاكه ( طبقه اول ) و عزيزانمون سر قبرمون ( طبقه دوم ) دارن برامون گريه ميكنن و ميگن عزيز دلم اگر زنده بودي دنيا رو به پات ميريختيم . ولي ما هيچي نميفهميم و خوابيم . با مرگ فقط هوشياري تو از بين ميره و تا روز قيامت هوشياري تو برنميگرده .