سلام میخوام ی خاطره جالب از دوران دیپلمم بگم فقط اونا که تعصب پدر مادر دارن نیان چیزی بگن
حالم خراب میشه از تعصب بی جا
من از دوران ابتدایی بچه درس خون بودم دوران راهنمایی هم همین طور و دوران دبیرستان هم دهم یازدهم زرنگ بودم ولی دوازدهم موندم کلا تا الان هیچ کلاسی نرفتم تجربی بودم یازدهم بودم کلاس ریاضی میرفتم شاگرد اول ریاضی میشدم تو کلاس ولی دوازدهم که شدم کلا هیچی نرفتم فک کنین سال کنکور بدون هیچ کلاسی خودت با تدریس معلم بخونین( خواهش میکنم باز جبهه نگیرین که کلاس و اینا نیاز نیس من خودم تو کارشم زحمت به علاوه هزینه تو رشته تجربی موفقیت میاره نیایین با کنکور ۵۰ ۶۰ خودتون مقایسه کنین) خلاصه سال اخر بودم مامان بابام هی اذیتم میکردن نمیتونی لخونی بی اراده هستی و فلانی و کلی چیزا میگفتن مامانم تو خانواده خودش ابرومو برده بود نمیتونه قبول بشه نمیتونه دیپلم بگیره تنبله فلانه از خجالت نمیتونستم صورت کسی نگا کنم اونقد بد گفته بودن فک میکردم واقعا بدم تا اینکه دیروز مدرک دیپلممو نگا میکردم بدون تجدید تو خراد با معدل ۱۶ خورده ای قبول شدم یادمه همون سال کنکورم پدرم منو شوهر داد که این بی اراده درس نمی خونه از اون سال همیشه تو حسرت موندم دانش اموزای هم تراز من. پرستاری معلمی رفتن الان شاغلن میبینم میسوزم دیروز بهشون میگفتم من واقعا استعدادشو داشتم ولی نه خانوادم زرنگ بودن بددنن چکار کنن نه خودم زرنگ بودم کلاس و اینا برم که یهو بابام عصبی شد گف بی اراده بودی ما چکار کنیم من خودم استعداد ندارم تو منتطر بودی با استعداد به جایی برسی درحالی که کسیو ندیدم اندازه خودم زحمت بکشه به قران ارایشگاه میرفتم از ۱۰ صب تا ۸ شب پول غذام نداشتم گشنه کار میکردم بدون دره ای نشستن ولی همیشه منو به چشم بی عرضه دیدن شاید بخاطر اینکه بچه اول بودم حالا خواهرم سال قبل با کلی پول کلاس رفت دیپلم گرفت معولش ۱۶ اومد بعد امسال ترمیم کرد و تراز خوبیم تو کنکور به دست اورد ولی منو خانوادم نابود کردن ایندمو شغلمو پولمو از دستم گرفتن قبول هم نمیکنن
