منم وقتی حامله بودم خونه مادرشوهرم بودم هیچوقت هوس هیچی رو نکردم اما عمه شوهرم داشت پرتقال میخورد نزدیک بود بمیرم برای اون پرتقال روم نشد چیزی بگم نشستم تا آخر نگاش کردم که خورد دست بردم یه پرتقال برداشتم شانس من داخلش گندیده بود روم نشد دیگه بردارم کسیم نگفت بردار
همون شب ساعت یک شب برگشتم خونه سه کیلو پرتقال خریدم دقیقا مثل همون حالت عمه که میخورد نشستم خوردم تا یکم دلم آروم گرفت
نه نبودم
ولی کعنی جمله نداشتن رو خوب مفهمم
بنده خدا میگه غذا به اندازه خانواده خودمه
غذای بچه هامه!
از شکم بچه های خودش بزنه بده به زنه همسایه؟!
شما بگو به اندازه یه قاشق کمک کنه
خب همون یه قاشقم سهم بچه های خودشه
وقتی میگه غذا ندارم که بدم
یعنی نداره
این خانم تک تک حرفاش نشون از سنگدل بودنش داشت که داشت همه رو توجیه میکرد
هی میگفت بچشون چیزی میشه میندازن گردن من یه کلمه نگفت خدا نکنه آنقدر راحت از این حرف میزد که بچه چیزش بشه و اینکه یه امشبو می‌تونست ب بچه هایش یاد بده که شکم پرست نباشن و یه جاهایی باید بخشنده باشن که نتونست...
اگه امیر المومنینمون علیه پس باید بدونیم علی یکی در خونش میومد ناامید ردش نمی‌کرد عزیزم علی امیرالمومنین بود میتونس بهترین غذا هارو بخوره ولی انفاق میکرد من ادعایی ندارم ولی اگه علیو قبول دارم اسلامو قبول دارم اینم قبول دارم خدایی که قدرت و توان ب من و همسرم داده و نعمتشو بر من ارزانی داشته تا بتونم غذا درس کنم و هنری داده تا اینقدر خوب آشپزی کنم که بوش بپیچه همون خدا بندشو فرستاده در خونم پس من نمیتونم بی تفاوت باشم و از کنارش رد بشم بعدشم اون غذا از گلوم پایین نمیره دوست عزیز شاید این یک امتحان الهیه از این نظر نگاه کنیم بهش من باشم میگم خدایا من این غذارو که سهم خودم و بچم بود دادم در راه خودت در عوض تو هم آینده بچه هامو روشن کن شاید بخاطر همین مسئله ی بلایی از سر خانواده ب خیر گذشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
5 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
