پسرهای شما هم فحش های خیلی بد میدن؟

تو روانشناسی ی سری روش برای ترک عادت توصیه شده 

اگه اشتباه نکنم پیاژه بود ( برای رفرنس گفتم )

یکیش روش آستانه بود که میگه کم کم موضوع مربوط رو کاهش بده تا اثرش کم بشه 

بعدی این بود که اجازه بدین اونقدر اون کار تکرار بشه تا ازش زده بشه 

سومی این بود با دلیل منطقی از طرف درخواست کنید کارو ترک کنه 

چهارمی این بود جایگزین سازی کنید 

ی چندتا دیگه هم هست که الان خاطرم نیس اما احتمالا جواب بده 

خوشبحال این پسر که مادرش اینقدر هواشو داره 

همون کالاف دیوتی بازی میکنه 

پسر منم بازی میکنه ولی صداش رو قطع میکنه 

بنظرم برا بچه ها همون گزینه ی چهارم بیشتر جواب بده و کمتر اذیت میشه

ممنون از لطفت 🌹

کاش واقعا مادر خوبی باشم براش 

الان هی میگه مامان گوشیت رو بده برات ه*م*س*تر بزنم بهش میگم داریم غیبت شما پسرا رو میکنیم ،میخنده بهم 

بازم کمک احتیاج داشتین من در خدمتم 

پسرتون چند سالشه ؟

نه تک نیست کلا وقتی با دوستاشون می‌گردن اینجوری میشن 

جامعه اینجوری شده پدر و مادرها  خیلی باید براشون وقت بذارند

ممنون از شما ،حتما

۱۴ سالشه هنوز

توصیه میکنم ی کتاب تربیت فرزند بخونین 

خیلی جاها می‌تونه کمک حال باشه مخصوصا اینکه تو سن بلوغ هس 

من خودم تو این سن که بودم رفتار های نادرستی شد باهم که خیلی روم تاثیر گذاشت 

اگه امکان داره چندتا کتاب خوب بخونید که بچه ها موفق تر باشن

اتفاقا به فکرش بودم 

حتما این کار رو می کنم ،خیلی ممنون بابت راهنماییتون، خیلی مواقع هست که دوست دارم از یه آقا پسر نوجوان یا جوان یسری راهنمایی بگیرم که بتونم کمکش کنم 

از اینکه دوست داره بعضی وقتها تقریبا روزی یک ساعت تو اتاق خودش باشه و با خودش خلوت کنه حالا ممکن گوشی باشه یا حتی نقاشی (چون استعداد نقاشی داره)بکشه این حالت برا این سن پسرها تو این سن طبیعیه؟ 

آره خیلی تاثیر داره 

طبیعی هم هست اگه بیشتر بخواد تنها باشه 

رو خودم مثال می‌زنم من دوران نوجوانی ام خیلی فکر میکردم بعد از خانواده میخواستم ی ذره تنها بزارید منو اما خب گوششون بدهکار نبود .... 

خیلی حرص خوردم سر این موضوع بعد خورد خورد عصبی شدن هام خیلی زیادتر شدن یعنی به مرحله ای رسیده بودم سریع به همه چی واکنش میدادم و دلیلش ناشی از خانواده بود 

می‌دونین تو این رنج سنی خانواده آگاه خیلی خوبه ... 

یا مثلا یکی دیگه این بود مامان من خیلی ایرادی بود همه چیز منو با بقیه مقایسه میکرد فلانی اینطوری اونطوری شما اصلا ازین کارا نکنید بچه غرورش خورد میشه 

راستی ی چیز دیگه 

محبت کلامی هم انجام بدین منظورم خیلی نیس در حد معمول 

وگرنه حسابی مهر طلب میشه به مشکل میخوره 

با خودش میگه من براشون هیچ اهمیتی ندارم خودم تجربه دارم که میگم ... 

اگه این تفکر غالب شد دیگه کم کم هیچی براش اهمیتی نداره 

به مرحله ای میرسه که دیگه هیچی خوشحالش نمیکنه 

بعدم اگه مهرطلب شد سریع حدی محبت های کاذب میشه خودشو میبازه منظورم روابط کاذبه 

بیشتر مشکلات ما از خانواده های نااگاه شروع میشه بعد که ریشه یابی میشه فقط حسرت به دل آدم میمونه 

راست.این دو مورد رو خیلی سعی میکنم رعایت کنم براش بعضی وقتها خودش ، خودش رو مقایسه میکنه با بقیه بهش میگم در نظر من اینجوری نیست میگه چون تو مادری و مادر بچه ی خودش رو بهتر می بینه ،میام خصوصیات خوبش رو میگم براش تا خودش رو باور کنه ،این عادیه که بعضی وقتها خودش رو ضعیف تر می بینه از بقیه ؟ بهش میگم این حس و حال عادیه برا آدمها تو این سن ولی خوب خودم نگرانش میشم