یجورایی به همه بدبین شدم
با اینکه کلی آرزو و هدف دارم، سردرگمم
میخوام این کینه های تو قلبم نباشه
میخوام این ۷ امتحان آخر رو کمتر از ۲۰ نگیرم
میخوام افکارم نسبت به پدر و مادر و همسرم
که از جونم برام با ارزش ترن، عوض بشه..
میخوام دنیارو سبز و زرد و صورتی و نارنجی ببینم
نه سیاه و خاکستری و دودی!
حس میکنم علت همه اینا یکم دور شدن از خداست
کاش قلبم از اینهمه حس بد خالی شه...
لطفا یه جمله بگید آرومم کنه
الان میخوام برم درس بخونم
نیاز دارم افکارم خالی شه...