تاحالا شده کاری انجام بدید که حس کنید از ته دل خوشحالتون میکنه.
فکر کنید همینه.من به دنیا اومدم که اینکار انجام بدم.
اصلا تاحالا فکر کردید که هدف افریدن شما چی بوده؟ دنیا قبل و بعد از شما چه تغییری کرده؟
تاحالا به این فکر کردید که وجود شما چه تاثیری روی اطرافیانتون داشته؟
دیروز یه نفر دیدم که قشنگ معلوم بود خلق شده برای نوشتن
ولی این آدم بخاطر روتین های زندگی ،چارچوب های احمقانه ای که جامعه چیده برامون که درس بخون لیسانس بگیر ،فوق بگیر،دکتری بگیر،برو سرکار،خونه بگیر،ماشین بگیرو...نوشتن گذاشته بود کنار و شده بود یه آدم معمولی مثل بقیه.
مگه قراره چقدر عمر کنیم که از کاری که دوسش داریم خودمون محروم میکنیم و به زور خودمون اندازه چارچوب های جامعه میکنیم؟
