سلام دوستان..من مشاور مدرسم...۳۴سالمه.ارشد روانشناسی دارم.۱۲سال هم هست که ازدواج کردم.نمیدونم چرا این‌روزا احساس بیهودگی میکنم..به نظر شما این احساس منطقیه یا نه؟یا من حساس شدم
شاید چیزی ناراحتتون می‌کنه و روتون تاثیر گذاشته
هر کاری میخوای انجام بدی
بگو خدایا این کار رو واسه تو انجام میدم
ازم قبول کن
چند وقت یه بار آدما همشون اینجور میشن اگر این احساس رو داری سعی کن مفید تر باشی برای بچه ها وقت بزار همه تو زندگیشون مشکل دارن اینکه بری اونجا و برگردی یعنی بی مصرفی و برای مفید بودن بهشون دقت کن و با اونایی که حی میکنی افسرده تنها هستن یا حتی شیطون و عصبی حرف بزن و کمکشون کن برای شوهرت بهترین باش از هر نطر و حتی برای خودت
شما دیگه درسش رو خوندی و بهتر از ما می‌دونی ، هر احساسی یه علتی داره
اگه احساس کمبود میکنی شاید چیزی میخواستی که بهش نرسیدی ، یا خواسته های فعلیت برات رضایت بخش نیستن و دنبال بدست آوردن تجارب و مهارت های جدیدی هستی
چه جالب!
من احساس بیهودگی می کنم و فکر می کنم اگر جای شما بودم زندگی بهتری داشتم
خب قطعا جایگاهی که دارین براتون کمه پس شروع کنید به آموزش دیدن در یک حوزه که دوست دارید
یا یک پژوهش در زمینه کارتون که دست و بالتون خیلی بازه
الان یک مشاور مدرسه با این وضع جامعه و جوونا و نوجوانها نباید احساس بیهودگی کنه
انقدر جا برای کار هست برای اعتلای فرهنگ جامعه و اموزش لچه ها که اتفاقا می تونه تو حوزه کاریتون باشه و به شما احساس مفید بودن بده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
6 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
