اگه برات اذیتی نداره ،با همین شرایط کنار بیا
به خاطر بچه هات
به قول همسرت ،حمایت هردوتون داشته باشن
شرایط سختی داری عزیزم اما من اگه تو شرایط شما بودم کنار بچه هام میموندم و سختی و رنج رو تحمل میکردم به نظرم بالاترین درد یک مادر دوری از بچه هاشه
من بودم بخاطر بچه ها تحمل میکردم ک دارم میکنم..من حتی غصه اینکه ی روز بمیرمو بچه هام چی میشن رو هم میخورم
شرایط برات فراهم نیست مثلا تو همون آپارتمان یا کوچه خونه جدا بگیری ؟
قبل از طلاق منظورمه.اینجوری بچه ها میتونن پیش هر دوتون باشن و توهم مجبور نیستی برای کسی که اهمیتت نمیده غذا بپزی و ...
یهو دیدی تو این فاصله یا تصمیم گرفت بچه هارو بهت بده یا اینکه به خودش اومد و زندگیش درست کرد
تا وقتی تو اون خونه ای وضع همینه.بچه هارو بهت نمیده چون نمیخواد بری.الان هم بچه هاشو داره.هم یه نوکر که بهتر از همه هست برای مراقبت از بچه ها و کارای خونه . هم نوکره براش خرجم میکنه و دیگه لازم نیست پولی بده.هم اینکه آزاده و میتونه هر غلطی بکنه و هیشکی کاریش نداره .دیگه چی بهتر از این براش.هیشکی از این شرایط نمیگذره
ولی اگه تو بری کامل فرق داره.سر یه هفته خونه به گند کشیده میشه از کثیفی.غذا نداره.بچه ها از تو محبت بیشتری میبینن و میخوان همش پیش تو باشن و میرن رو اعصابش.پولاشم همه رو باید خرج کنه
البته در صورتی که خیلی بتونی به بچه هات نزدیک باشی.مثلا چندتا خونه فاصله داشته باشی که سریع بیان پیشت
