من خودم اونجایی فهمیدم که
۶ ماه
هر روز ۱۰ ساعت
میرفتم سرکار
تا فقط یک ربع ببینمش:)
عاشقی ما دورادور بود...
هیچ کلامی بین ما رد و بدل نشد اما
انگار یک با هم حرف زدیم و از عشقمون بهم گفتیم
بخاطرش مریض شدم،
بخاطرش کتک خوردم،
بخاطرش ناراحتی اعصاب گرفتم،
ولی
ناراحتیم و دردم اینه که هیچ کدوم رو نمیدونه
نه من قراره چیزی بگم:) نه اون قراره چیزی بدونه...
محکومیم ب دوری و دیدار ما به قیامت موند💔
خب شما بگین💔
با پیام دادنش نیشم تا بناگوش باز میشد
چرا نگی
از جایی که تمام دهنو فکرم هرجا میرفتم اون بود
از اونجايى كه حتى حاضرم خودم ناراحت شم و اون نه
وقتی که طاقت دوریشو نداشتم و فقط با اون حالم خوش بود🌸🌸🌸
پول پول می‌ریختم تو شکم مغازه دار تا برم ی دیقه ببینمش
مدرسمم دیر نشه😂🥲
وقتی که فهمیدم حتی نمی خوام یه خار تو دستش بره
۱۰/۱۵درصد عقلی که داشتم دیدم همونم دیگه ندارم، فهمیدم یه مشکلی پیش اومده
نمیدونم میشه اسمشو عشق گذاشت یا نه
ولی هر سری میدیدمش دست و پامو گم میکرد ، شاید باورت نشه همهععهه جارو نگاه میکردم عیر از چشاش تا نکنه یه وقت بفهمه که بهش حسی دارم
ولی گاهی باهاش چشپ تو چشم که میشد یه حس قشنگی بود
تا اینکه چند وقت تو داشنکدمون نبود
شاید باورت نشه ولی هرروز بسن کلاسام میرفتم اونجایی که میدونم هست و از دور میدیدمش
فراموشش کرده بودم تا اینکه چند وقت پیش دوباره اتفاقی دیدمش
خیلی اتفاقی ،تاریخشم خوب یادمه ،۴ ام بهمن بود ...آخرین امتحان جفتمون
سر جلسه ی امتحان ،لب پنجره نشسته بودم ،یه هو دیدمش ...اون لحظه یه حس عجیبی بود ،همون روز و یک ساعت بعدش وقتی داشت نگاهم میکرد و نگاهش میکردم و ول نمیکردیم ،فهمیدم قرار نیست هیچ چیزی عادی بشه بعد از این و همه چیز تغییر کرد ...هنوز تا عشق کلی فاصله ست ...
فعلا هم که هیچ و پوچ ...هر کدوم دنبال مسائل خودمونیم
اولین بار که دیدمش چشماش برق میزد عاشق چشماش شدم
وقتی دیدم‌نمیتونم تحمل کنم کسی کنارش باشه
