این موضوع بیماری روانی نیست یه اختلال توی بیش از حد خیالپردازی کردنه و معمولا این رو با اسکیزوفرنی اشتباه میگیرن
اما خیالپردازی ناسازگار فرقش با اسکیزوفرنی اینه که توهم نیست و اون شخص کاملا تفاوت واقعیت و خیال رو میدونه ولی نمیتونه تخیل و افکار خودش رو کنترل کنه و از زمان کودکی به رویا پناه برده تا استرس و فشار روانی محیط کمتر اذیتش کنه و معتاد شده به خیال و رویا
متاسفانه عواقب خیلی بدی هم به دنبال داره
باید برخی نشانه های خودشو در مورد یک آدم دیگه بهش بگید و ازش نظر بخواید چه جوری مجابش کنیم که بره پیش مشاور چون با مشاور صحبت کردیم گفته نیاز به مراجعه به مشاور داره که لااقل به فکر فرو بره شاید راضی بشه.البته نه همه خصوصیاتش که شک نکنه
نیاز داره به کمک
اینی که میگی همسرته...ببین من اینچیزارو اصلا خانوادم وکسایی که باهام زندگی میکنن نمیفهمن من پیش بقیه اینطوری نیستم خودم رو شاد نشون میدم حتی همسرم از رنج های من خبرنداره زیاد..طوری که مثلا برفرض اگررر روزی خود...کشی کنم میگن عه اینکه چیزیش نبود اینکه حالش خوب بود
حتما باید تراپی بشه ،بره پیش مشاور و روانشناس ،البته روانشناس ،چون موضوع اختلال هست ،تحت درمان قرار بگیره خودش همه چیو میگه البته کلا تو تراپی روانشاناسا میگن کسی که خودش قبول کنه مشکل داره و بخواد درمان بشه انکار پنجاه درصد راه رفته ،ولی متاسفانه بیشتر. آدما متوجه نمبشن مشکلات خودشونو
از نظر علم روانشناسی خیال پردازی کار خوبیه اما حد و حدود داره و بعضی افراد به جای زندگی تو دنیای واقعی تو خیالات زندگی میکنن که این کاملا به شخص لطمه روحی میزنه چون مجبوره که از اون دنیا بیرون بیاد گاهی و مقایسه اون دوتا دنیا باعث لطمه میشه....اختلال خواب در وهله اول سلامت روح و در وهله دوم سلامت جسم رو به خطر میندازه و باید اول با تمرین خواب سالم حل نشد با دارو کنترل شه....از نظر فکر به گذشته هم فردی که مدام به گذشته فکر میکنه و واسه آینده تایمی نداره دچار نشخوار ذهنی و اگه قطعی درمان نشه دچار مشکلات جدی در زندگی میشه...از نظر احساس عذاب وجدان هم که فردی که مدام خودشو مقصر میدونه و مقصر جلوه میده اولا دچار افسردگی میشه دوما واسه حل اون عذاب وجدان مجبوره کاری کنه که رفع بشه و درصورت رفع نشدن بدتر از قبل اون حس بهش القا میشه...امیدوارم به دردت خورده باشه
