اونایی که تو غربتن

من از ازدواجم اومدم یه شهری که نه خانواده خودم نه خانواده همسرم نیستن

فقط سال اول سخته بعد عادت میکنی خصوصا اگر شهری که قراره بری از شهر خودت بزرگتر و با امکانات تره زیاد اذیت نمیشی

سه ساله عروسی کردم

حدود ۳ ساعت و نیم فاصله داریم

سه هفته یه بار یکی دوروز میریم شهرمون

با مناسبتای رسمی که تعطیله

مجبورم دیگه چه میشه کرد

من دوازده سال از خانواده ام دورم ولي فاصلم يك ساعت هست ..ولي سخته ..خيلي وقتا دلم مي خوام پيش اونا باشم .....تو اين شهر احساس تنهايي زياد دارم همه دوستام و غاميل ها مامان و خواهرشون كنارشوننند هيچ وقت احساس تنهايي نمي كنند و پيش منم هم نمي ايين 

منکه بعد ۳ سال عادت نکردم و هرگز عادت نمیکنم

دوری از مادرم واسه م عذابه  

تو غربت نیستم خونه مادرم تا خونه من دوره... با مادرشوهرم هستم ولی خیلی غریبم....  با بچه ی که مدام دلش درد میکنه 😢

منم دور از خانوادمم یه برادر دارم نزدیکمه اما زن داداش که جای خواهر مادر نمیگیره دوست داشتم نزدیک بودم و هر روز میرفتم سر میزدم بهشون

من دوساله عروسی کردم

خودم مشدم

خانوادم یکی ازشهرای اطراف که حدودا ٣00کیلومتر باهام فاصله داره😑 شناخته شدم فک کنم  😀

اینجا خانواده شوهرم هستن

آبجیمم هس😊

چون مشدو دوس دارم تحمل دلتنگی برام راحته🙂

تقریبا ماهی یبار میریم سرمیزنیم از مامانم اینا🙄

ولی بازم شهر خودم یه صفایی داره

چون اونجا بزرگ شدم خاطره دارم باهاش🙂

ولی درکل مشد برای زندگی بهتره.  🙄

من دو هفته بعد عروسیم اومدم شهر دور.منی ک ی روز هم از خانوادم جدا نشده بودم.اونم خیلی دور.از شمال اومدم جنوب.ولی اگه دوستای خوبی پیدا کنی زود میگذره .کجایی هستی؟و کجا میخای بری؟اگه دوس داشتی بگو

من اوایل سختم بود. الان بهترشدم

عزیزم سعی کن به زنداداشت بیشتر نزدیک بشی تا خودتم احساس تنهایی نکنی

باورکم من یدونه زن داداش دارم ولی اصن فک نمیکنم زنداداشمه. درست عین خواهرمه. حرفایی بش میگم که به خواهرم نمیگم.

من دو ساله ک اومدم اینجا هر سه ماه چارماه میرم بهشون سر میزنم.ی سال دیگه تموم میشه خوشبختانه