کاش هرگز نمیدیدمت...

کاش هرگز نمیدیدمت. کاش باهات عشق رو تجربه نمیکردم. کاش دستات رو توی دستام نمیگرفتم. کاش اون همه خاطره باهات نمیساختم. نمیدونم روزای قبل تو چه شکلی بودن. نمیدونم روزای بعد رفتنت رو چجوری میگذرونم. اما میدونم تو که بودی همه چیز قشنگ بود. بارون لطیف بود. هوا عاشقانه بود. روزا قشنگتر بودن. تو بودی که معنی عشق رو نشونم دادی. تو بودی که باعث شدی بفهمم یه آدم چقدر میتونه باارزش باشه. تو به من یاد دادی که مرد واقعی چطوریه. با خوشحالیم خوشحال میشدی و با ناراحتیام اشک میریختی. دلم که میگرفت هر کاری میکردی که ثانیه ای خنده بیاد رو لبام. تو برای من یه آدم معمولی نبودی. دنیام بودی. زندگیم بودی. کاش نبودی. کاش انقدر خوب نبودی. لااقل وقتی برای همیشه رفتی جای خالیت انقدر حس نمیشد. انقدر تنها نمیشدم. انقدر یادت چنگ نمیزد به قلب بیقرارم. میدونم که دیگه هرگز مال من نمیشی. اون چشما اون دستا اون لبخند اون مهربونیا همش مال کسی دیگه شده. کاش هرگز نمیدیدمت. کاش میتونستم فراموشت کنم. کاش بعد تو میمردم. حیف که هیچ آدمی بعد هیچ آدمی نمیمیره.