عزیزم پیش بچه ات بشین. قدر این لحظات دورهمی نماز شکر داره. خدایی بچه داری برای مادر خییییییییییییییلی سخته. خیییییییییییییییییییلی زحمت داره. خیییییییییییییییییییلی محدودیت داره. خیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییلی فداکاری میخواد. خیلی ذهن آدم درگیره. اصلا هرچی بگم کم گفتم.
اما تصور کن اگه کار اورژانسی نیست. و امور روزانه و اینهاست . بی خیال. بیا و پیش بچه ات بشین.
عزیزم یه جوری حسرت میخورم یه صبحانه دور همی با بچه هام بخورم. از صبح ساعت 5 میام بیرون تا 7 برسم سرکار. یجوری توی مترو از خستگی له میشم . که تا چه رسد به اینکه 12 ساعت کاری سپری بشه و جون بدم و بعد 7 شب با مترو برگردم خونه.
اما همینکه میرسم خونه. اون بچگی و شیطنتها رو میبینم . دنیام عوض میشه.
عزیزم. پیش بچه ات بشین.