شماهم وقتی زندگی خوب دیگران رو می‌بینید از زندگی ناامید میشید🤕

ن منظورم نفهمیدی میگم اگه حالت خراب بشه میشه با دوست کات کرد اما اینایی که دور برمن همه پولدارن با حمایت پدر شوهرم به جایگاه رسیدن فقط مال ما خار داشت نمیتونم کات کنم حداقل نبینمشون

کسایی که خیلی تلاش کردن و نرسیدن بخاطر شرایط بد جانعه چی؟

همزمان اطرافیانشون چون اهل حروم خورین هی هر روز بهتر میشن 

من به این نتیجه رسیدم از راه درست ادم بخواد پولدار بشه هیچ وقت نمیشه 

من دهسال پیش ازدواج کردم خالم همسن من و بامن ازدواج کرد .شوهرش همون موقع تو بانک استخدام شد .پایه حقوق شوهرمن و اون مثل همه .اونا الان بعد ده سال ماشین شاسی بلند و 3خونه دارن .من هنوز اولیشم نتونستیم بخریم 

بخدا من دیگه کم آوردم کم به معنای واقعی تلاش ها بیهوده

دو تا چیز مهم هم بهتون بگم 

اول اینکه تا شاکر نباشی بالاتر نمیری! یعنی باید از همینی که الان هستی راضی باشی تسلیم باشی! 

دوم اینکه باید حسن ظن به خدا داشته باشی! خدا در گمان بنده هست! یعنی خدا همون کاری رو می کنه که تو ازش گمان میبری! 

پس خیلی باید مراقب باشید! 

خوب این دلیل نمیشه از خوشحالی دیگران ناراحت شیم

فک کن تو اوج خوشحالی خودتت یکی ناراحت باشه ک تو حالت خوبه بهت بر نمیخوره؟

واقعا خیلی بده حالا یا شانس یا ارث یا هر چی حاله خوبه دیگران نباید باعث ناراحتی ما باشه

منم از گروه دومم ولی نمیدونم چرا نمیتونم مثل شما فکر کنم

کامل موافق نیستم نمیگم شانس چیزالکیه خیلی جاهاشانس روقبول دارم مثلا قرعه کشی وشانس همسایه خوب و... ولی حداقل برای من که اطرافیانم همه پولدارن ولی زیاد کارهم نکردن ولی درعوض همسرمن بازور وبازو کارکرده ولی اونا بامغزشون کارکردن وسرمایه هاشون رو چند برابر کردن .

منم پدرشوهرم به همه بچه هاش خونه دادو زمین کلی کمک کرد بما هیچی تازه خرجشونم انداخت گردنمون هشت ساله مستاجرم همه جا بچه کوچک خانواده از همه بیشتر بهش میذن مال ما برعکسه اینم پیشونی ماس دیگه ده سالع مستاجرم خدامیدونه کی برم خونه خودم خونه خودشونو دادن بما اونم بعد مرگشون 

ما نمیگیم برای اینکه اونا دارن ناراحتیم از این ناراحتیم خدای ما و اونا یکی تلاش ما از اونا بیشتره مال اونا بیشتر بشه حسد نیس میگیم به ما هم بده چرا باید تو منجلاب فقر گرفتار بشیم چرا بدهی رو بدهی بیاد در حالی که تلاش ما چندین برابر اکنا بوده

از خوشحالی دیگران ناراحت نیستیم از نداشتن خودمون ناراحت میشیم .

مثل کسی که بچه نداره و سالهاست خدا بهش نمیده .وقتی جایی بچه میبینه ناگهان دلش یهویی میگیره میگه خدا پس من چی کی به من میدی منتظرم

دیدی چقدر میسوزه آدم پدر شوهر من خیلی پولداره بعد کلی هم کارخونه اینا داره شوهر من میره کارخونه بهش پول کارگری میده سوخت داره این تلاش کرده همش اما دریغ از یه کوچلو حمایت برای خونه حلقمم فروختم خواهر دلم خونه

اره سوخت داره همه اطرافیانم با پول پدر شوهرم رسیدن به یه جایی به ما نداد

من یکیو میشناسم گارگر ساختمانی بود کناره کارش درسشو خوند از دانشگاه خوب در اومد الان بهترین معمار داخلیه شهره زندگیش کلا عوض شده خوب الان این باید منو ناراحت کنه؟

تلاش کرده ب دستت اورده

اینم بگم بعضیام بر خلاف تلاشی ک میکنن ب اون نتیجه مطلوب نمیرسن مثل من ک خوب شاید تلاششون کافی نبوده:)

ولی چقد طرز تفکرمون متفاوته...😶