من خیلی حسودیم میشه بزرگترین حسرت زندگیم اینه 😭
دوستم می‌رفتیم دانشگاه راه دور باباش میومد اول صبح تو تاریکی تو ماشین منتظر میموند تا اتوبوس ما راه بیفته بعد می‌رفت ،اما من بابام با اخم و تخم اگر خونه بود منو میبرد پیاده میکردم. می رفت
احساس میکنم ماها یه چیزی تو وجودمون نداریم گم شده
الآنم پدر شوهرم خیلی به دختراش اهمیت میده خیییییلی
انقد حالم گرفته میشه با خودم میگم من چیم کمتر بود از اینا
درسمو خوندم ،دحتر مودبی بودم ،با آبروش بازی نکردم
اما اون همیشه خدا از ما طلبکاره
کاری کرد من عزت نفسمو از دست بدم و تو ازدواجم خودمو دست پایین بگیرم و الان این بشه عاقبتم
وای تو منی یا من تو ولی من پدر شوهرم ب دختراش اهمیت نمیده ولی کلا بنده خدارو ادم حساب نمیکنن ولی ما تو خونه جلو پدرمون جرعت حیک زدن نداشتیم اره منم پدرم دوست داستم از اون مدلای صمیمی بود منم تحت تاثیر ازدواج اشتباه قرار نمیگرفتم
چ کنیم اینم تقدیر ما بود
من خودم میگفتم بابام اخلاقش خوب نیست شوهر خوش اخلاق می‌خوام اما به جوانب مالی داستان فکر نکرده بودم که حالا اینجوری یقه مو بگیره و از زندگی سیرم کنه
البته بدبیاری هم آوردیم وگرنه بنده خدا مهندس کار می‌کنه اما خب هم حمایت نکردنمون هم گرونی شد
