دوستان من ۱۰ ساله با خانواده شوهرم زندگی کردم تو این ده سال خدا شاهده عین یه خدمتکار بودم برادرشوهرم تصادف کرد با اینکه خودش خونه داشت اوردنش خونه من مراقبت کردم و خواهرشوهرم هم همینطور. اصلا نمیتونستم از خودم دفاع کنم اعتماد به نفس و حمایت کسیو نداشتم. امسال عزمم رو جزم کردم جدا شم چون مادرشوهرم تصادف کرده و من با ۲۷ ساا سن واقعا دیگه همه جام درد میکنه توان مراقبت کردن ندارم. اومدم خونه خودم و میگم نمیرم که نمیرم.خیلی نفرینم میکنن همش میترسم نفرینشون منو بگیره شوهرم دعوام میکنه پشت سرم حرف درمیارن جاریام و خواهرشوهرامم مادرشوهرمو تنها گذاشتن و میگن وظیفه توعه. توروخدا دعا نویسی راه حلی چیزی سراغ دارین اصلا نمیفهمم کاز درستی کردم یا نه دیگه بریدم با دوتا بچه
دستم خورد ایموجی خنده دادم بخداخیلی ناراحتم😂
چقد بیشعورن
همون اول کار باید خودتو میکشیدی کنار .
خیلی پرو هستن😐
دعا نويس لازم نيست عزيزم. عزمت رو جزم كن و بگو من تو اين همه سال خيلي كار كردم. ديگه نوبت بقيس
حالا بزار پشت سرت حرف بزنن يا شوهرت دعوا راه بندازه
چه پروووو
حالا اگه دختراش يه كاري ميكردن يه چيزي. نه اينكه همش با شما باشه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
