مشکل من اینه هیچ کاری برای انجام دادن ندارم. از صبح توو خونم تا شب. برا همین نمیتونم ب چیزی فک نکنم. ن شغلی دارم ک حداقل با اون مشغول باشم ن چیزی هرکاری میکنم فایده نداره فکر خودکشی زده ب سرم باز ب خدا میگم نمیخام بمیرم اگ میشه حافظمو پاک کن
یه آدمی ۴ ساله تو زندگیمه همه جونمه. ک نمیتونم بهش برسم بین ما دونفر اونی ک عاشقه منم. وگرنه بود و نبود من براش مهم نیس خیلی پیش اومد ک ولم کرد رفت باز با التماس برش گردوندم. مجبورم ب زور کنارم نگهش دارم چون بدونش اصن نمیتونم نفس بکشم. تنها راحتی بتونم با نبودش کنار بیام یا مردنه یا اینه ک فراموشی بگیرم
نباید فراموشی بگیری باید حتی اون چیزهایی که وحشتناک هستن و تو ناخودآگاهت مدفونش کردی وحتی یادت نمیان بیاریشون بالا و خشمتو به اون خاطرات احساس کنی تا زندگی خوبی داشته باشی وگرنه تا لب گور اونا نمیذارن خوب تصمیم بگیری و هرجا بخوان می کشوننت ، البته اینکار به روانکاو نیاز داره
غذای داغ بخور
مطمئنم تا لحظه ای ک زنده ام و نفس میکشم فراموش نمیکنم و عذابم میدن. برا همین نمیتونم تحمل کنم همچنین روزایی رو باید یا زنده باشم و زجر بکشم یا فراموشی بگیرم یا بمیرم ک مورد اول رو نمیتونم اصن. فراموشی آرزومه اگ نشد مرگ بهترن گزینه اس
