ن تلفنی از خونواش جواب دادم و نه سراغ بچه هام اومدم تقریبا بیست روزی شد شوهرم نه زنگی زد نه پیامی آخرش باباباش اومدن دنبالم به پدرشوهدم گفتم اجازه بدین نیام هیچ تغییری ایجاد نشده گف نه مرتضی خودش گف و از این حرفا شوهرم اومد باهام حرف زود گف نه با اون تموم کردم برگرد و از این حرفا
از خدا شه ولی دخار من یسال با بچهها تنها بی پدر بودم الان که کوچیکن چقدر سخت بود فکر کن دوتا رو بغل میکروم راه میرفتم که بخابن دوساله اون موقع یساله بود و سه ساله هم منو میخایت پارک بردنشون تنهایی دکتر بردن خیلی سخته اون از خداشه محرد بشه
وای اسی چقدر داستان زندگیت شبیه داستان زندگی من منم مثل تو خیلی تحمل کردم خیلی آبرو داری کردم همیشه هم با یاد خدا آروم می‌گرفتم میگفتم من گناهی ندارم خدا مراقب من هست
سلام اسی جان
داستانتو خوندم اولا صلاح زندگیتو الان خودت میدونی که طلاق بگیری یانه باتوجه به شرایطت
ولی به نظرم شوهرت خیلی دور برداشته یکم بترسونش نمیدونم چطوری ولی نباید بزاری انقدر دور برش داره
درسته شما طلاق عاطفی گرفتی از شوهرت
ولی دیگه اگه میخوایی زندگی کنی باهاش باید حرمت تو وبچه هادو نگه داره دا
ازدواجتون سنتی بود یا...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
32 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
34 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
