من اصلا مفهوم شهر غریب رو درک نمیکنم
وقتی بچه بودم از شهر خودمون رفتیم یه شهر دیگه
وقتی هم ازدواج کردم که بازم رفتم یه شهر دیگه
هیچوقت هم احساس غربت نکردم
خب من بگم
۵ ساله ک توشهر غریبم
کلا عادت نکردم
ب شدتتتتت سخته من اگه ازاول میدونستم سختیاشو نمیومدم جای دور،وقتی مامانمینا میرن خونه عموهام دایی هام مادربزرگم من دلم تنگ میشه شدید،وقتی میرن مسافرت دلم تنگ میشه وقتی غذای مورد علاقمو درست میکنن من این سره دنیا نفسم میره🙃وقتی ی مناسبت میشه تولدی عیدی یلدایی چیزی...امسال عید چمم ب در خشک شد ولی بابامینا نیومدن 🥲
ب معنای واقعی سخت ترین کاردنیاست ک ادم نمیتونه عادت کنه
نه شهرخودم دوست دارم ونه اینجارو.عادت که مجبورب تحمل وپذیرش شدم.دلتنگیام ب حدی بود ک شب وروزیادخانوادم و شهرم بودم.سختیاش زیاد.تنهایی هرکاری میکنم.بچه بزرگ کردن.توجمع نبودن.بدون پشتیبان...درکل سخت.تازگیا ارامشم بیشترشده.دخالتا کمترشده.درکل راضی نیستم.دوست دارم جایی باشم ک خانواده همسرمم اونجانباشن.
ینی مادرشوهرم کم نمیزاره از مادرم بهت نزدیک تره هرموقف ببینه ناراحتم همه کارمیکنه براخوشحالیم میبره بیرون برام خرید میکنه برام غذاهایی ک دوس دارمو درست میکنه مناسبتارو دعوتم میکنه البته من هرروز اونجام چون طبقه پایینمونه😅پدرشوهرم قشنگ توسینی برام عیدی آجیل غذا پول میفرسته خیلی هوامو دارن ولی باز جای خانواده خودم اون بوی تنشون برام فرق داره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
