اگه کسی هست بگه چرا داره اینکارو میکنه و چه حسی داره ؟
چطور مثلا
باید برای بعضی "از دست دادن‌ها"
از خدا تشکر کرد و برای
بعضی رفتن‌ها، از آدم‌ها ...!
باید تشکر کرد که رفتند و از
دست رفتند و ما را قوی‌تر کردند.
باید تشکر کرد که ما را با نعمت بزرگِ
نداشتن خودشان آشنا کردند.
که گاهی نداشتن‌ها پر منفعت‌تر است
از داشتن‌ها، و از دست دادن‌ها
آموزنده‌تر است از به دست آوردن‌ها !
باید اعتراف کرد که اگر نمی‌رفتند
ما هرگز ارزش واقعی خودمان را
نمی‌فهمیدیم و تنهایی ایستادن را
بلد نمی‌شدیم.
باید اعتراف کرد که اگر از دستشان
نمی‌دادیم، آرامشمان را به دست نمی‌آوردیم.
باید اعتراف کرد که اگر هنوز هم بودند؛
ما آدمِ جسورِ امروز نبودیم...
چون خیلی برای این زندگی زحمت کشیدم وصبرم بخاطره اینه ک مدربزرگم میگقت در همیشه روی ی پاشنه نمیچرخه روزای خویم میااااااد
من منتظرم
چون ازدواج دومم هست،
بخاطر آبروی خانوادم،،
بخاطر بچه هام بخاطر شرایطم ....
فقط بخاطر دخترم
من.نمیدونم چرا دارم تحمل میکنم الان که دارم مینویسم دارم اشک میریزم بغض گلومُ فشارمیده.همش امید داشتم مشکلاتم حل بشه.ولی الان انگار رسیدم ته خط هیچ امیدی ندارم
کلا از جدایی ترس دارم از قضاوتای مردم و میترسم خانوادمم سرکوفتم بزنن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
22 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
