تاحالا هرکی اینجا یا جای دیگه دیدم، از نظرشون خواستگاری همون پیشنهاد برای ازدواج بوده
حتی خیلی مردا هم با همین دیدگاه میان خواستگاری(قبلا هم دوستی نبوده)
همه مون هم خیلیا دیدیم ک اینجا میان میگن بین این خواستگارا کدوم بهتره تا انتخاب کنم(روی صحبتم با هیچ کاربری ای نیست)
جالبه ک ۱۰۰ درصد کسایی هم ک دیدن میان ۱۰ خط از شغل پسرو باباش و مال و منالش صحبت میکنن، آخرشم ی نیم خط مینویسن «اخلاقشم خوبه»
مگه نباید همدیگه رو بشناسید؟ واقعاً چجوری میشه تو این دوره زمونه اینجوری ازدواج کرد
من خودمم مخالف دوستی ام، ولی دیگه خیلی مسخرست ک تو جلسه خواستگاری باید نیم ساعته طرف مقابلته بشناسی🤕
بنظرم خواستگاری(حتی از نوع سنتی اش) باید برای این باشه ک دونفر آشنا شن و اگه توی چیزای اولیه اوکی بودن، حداقل ی ۳ یا ۴ ماهی رو رفت و آمد کنن تا همو بشناسن و بعد از این چندماه ب بله دادن فکر کنن، ن اینکه از همون اول...
شما نظرتون چیه؟
