تو تلوزیون آدمای خیلی فقیر یا آدمای بی خانمان سیستان و بلوچستان رو میبینم مخصوصا اونایی که ازلحاظ بدنی سالمن با خودم میگم نمیشد اینام میرفتن شهرای بزرگ نزدیک خودشون یا تهران شده کارگری کنن یا تو کارخونه ای جایی کار کنن نباید اینجوری به فقر راضی بشن دلم برای بچه هاشون میسوزه میگم اگه باباشون به فقر راضی نمیشد و میرفت سخت کار می‌کرد وضعیت این بچه بنده خدا اینجوری نبود اون چه گناهی کرده که همش باید گشنه باشه و دچار سوء تغذیه بشه
میدونم فکرم ممکنه اشتباه باشه عذاب وجدانم میگیرم ولی میگم اونام میتونن تلاش خودشونو بکنن
