اونایی که با مادر شوهر تو یه ساختمونین

خوب چاره نیست دیگه نه خودت میتونی بری نه اونو میتونی بیرون کنی

تا مستقل نشدی بچه نیار 

چون بچه بیاری دیگه عمرا بهت اجازه بدن بری 

همینو بهونه کن به شوهرت بگو بچه میخوای باید مستقل بشیم

نمیذارن بچتو خودت تربیت کنی همش دخالت میکنن نیار هر وقت مستقل شدی بیار

چرا در خونه رو قفل نمیکنی 

اره چند وقت صبر کن 

اگر کل اونجا ماله خودتونه زبونتون و دراز کنید اجازه دخالت ندید اصلا حد و حدود و مشخص کنید 

من بعد ۷سال اومدم اینجا ۳ساله می‌شینم ..خیلی هم مخالف بودم سرهمین قضیه دخالت تو تربیت بچه هام  به همسرمم گفتم نریم..

همینم شد ولی یه سری جلوشون وایسادم گفتم دیگه حق نداری دخالت کنی 

ولی کلاااا همین بچه هام خیلی ضربه خوردم اینجا ..

اگه خدا بخواد تابستون بریم 

من هستم و پسرم که الان دیگه نوجوان محسوب میشه ارتباط خیلی نزدیکی با مادربزرگ و پدربزرگ و البته خانواده دو عموش که باهم در یک ساختمان خانوادگی زندگی میکنیم داره

راستش نحوه تربیت خودتون از همه چی مهمتره. اینکه بدون جبهه گیری و لجاجت فرزندتون یادبگیره که هر کسی هر چی گفت و هر کاری کرد در نهایت همه چی به والدینش ختم میشه و مطابق با نظر والدین باید عمل کنه

البته در مورد من پدربزرگ و مادربزرگش هم این موضوع رو به پسرم علنی نشون می دن و هیچوقت دخالت نمی کنن و حتی اجازه نمی دن که به پشتوانه اونها نوه ها ( چون زیادباهاشون وقت می گذرونن) بخوان کاری خلاف میل والدین انجام بدن. چون می دونن که پدربزرگ و مادربزرگ در جبهه پدر و مادر هستن و نباید روشون حساب کنند

مثلا بگن فلان کار رو بکنیم خیلی جدی می گن باید از مامان و بابات اجازه بگیری بعد انجام بدیم

با اینکه مادر بزرگشون مسئولیت آموزش بچه ها ( زمانی که مدارس غیر حضوری بود) رو عملا بر عهده داشتن و از کودکی هم بهشون زبان تدریس می کنن ولی اصلا در امور تربیتی خارج از خواسته پدر و مادرها عمل نمی کنند و معتقدند بچه سو استفاده گر و متقلب بار میاد 

ولی از همه مهمتر خود شما هستید که این موضوع رو چه با حمایت خانوده همسر و چه بدون حمایت باید به بچه تون یاد بدید 

زندگی با مادر شوهر وحشتناکه من یکسال اول واحد بغلیش بودم بدون در زدن میومد داخل دعوا اصلا در نمیزد کلید مینداخت میومد تو وسایل خودش که تو خونه بودن رو حق نداشتم دست بزنم اصلا بدترین سال زندگیم بود خییییییییییلی اذیتم کرد الانم بخشیدمش از بس خرم، الان که الانه شبا کابوس میبینم