من 18 ساله بودم فک کردم عاشق شدم که 2 سالم طول کشید و چندبار اومدن خواستگاری که بار آخر مادرم حتی در رو باز نکرد روشون هرکار کردم خانوادم رضایت ندادن حتی قرص خوردم که مثلا خودکشی کنم.... اما 2 سال بعد با شوهرم آشنا شدم که تازه فهمیدم عشق واقعی چیه و الان بعد از 12 سال زندگی همیشه میگم خدایا هزاران هزار بار شکرت که خانوادم نذاشتن و خیلی بهترش نصیبم شد... و الحمدالله بعد 12 سال عشقم روز به روز زیادتر میشه نسبت به همسرم...
اگه همسرتون رو دوست دارید ، پشیمونی چرا ؟!؟
رد کردن تقاضای فالو ، به خاطر این نیست که یاد آوری احساس پیشین ، ناراحتت می کنه؟ بی تفاوت نبودن خودش موید داشتن احساس هست . نفرت و عشق دو لبه یک شمشیر و هم جنس هستند
اتفاقا تجربه كردم ٨ سالم به پاش موندم
اوايل ازدواجم فكر ميكردم كاش بيشتر صبر ميكردم
ولي با گذشت زمان فهميدم چه راه غلطي رو رفته بودم
هنوز كه هنوزه مادرش بهم زنگ ميزنه و جوياي حال من هست
ولي كليت ماجرا رو نگاه ميكنم خوشحالم كه باهاش به سرانجام نرسيد
همسرمو با دنيا عوض نميكنم
من بله عاشق بودم ،اللن حتی ذره ای بهش فکر نمیکنم چند بارم با عناوین مختلف دوسال پیش زنگ زد از همه بلاکش کردم مسر خوبیم بود همه چی تموم ولی هی لفت داد منم رهاش کردم راحت شدم
منظور از عشق چی باشه .عشق واقعی هیچ وقت از یاد نمی ره چیزی که تا مغز استخوانت رو هم بسوزونه امکان نداره فراموش بشه.فقط باید بپذیریم.
شما دختر ها حتی تو فضای مجازی هم خودتون رو سانسور می کنید . من حقیقت رو بگم
فقط یک بار عاشق بودم که پا پیش نذاشتم ، دومی و سومی ، به خودم تلقین عشقی دادم ولی به خاطر روراست نبودن خودم با خودم ، زیاد پیش نرفتم ، به افرادی که در زندگیم بودن فکر می کنم ، ولی ژرف که نگاه می کنم ، به دلیل زندگی در خیال ، سوژه بیرونی نداشتم . به عبارت ساده تر ، نمی‌دونم عاشق بودم یا افسردگی منو متوهم کرده بود . ولی حالت شدیداً عاشقانه داشتم ، اما ترس و تفکر زیاد مانع شد ، ضمنا کاملا هم عاشق نبودم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
