سلام دوستان
من حدود سی سالمه ... یه خونه دیگه داریم با وسایل شهر دیگس به دلایلی قصد فروششو‌نداریم
انتقالی گرفتیم اومدیم شهرمون طبقه بالا مادرم اینا هستیم
اما یه مقدار حساس شدم
اونا خیلی اوکین ولی من معذبم
اینم بگم طبقه بالای خونمون تکمیل بود همه وسیله ای هم داشت و سالیان سال پدرم کرایه اش نداده و نمیده با مادرم طبقه پایینن و فرزند دیگه ایم ندارن
حالا بنظرتون کار درستی کردم احتمالا تا یکی دو سال دیگه یه مسکن ملی بهمون میدن میزاریم روش و یه ویلایی همینجا میخریم منتها من یه مقدار حساسم
خیلی مواظبم که مزاحمت برا پدر و مادرم ایجاد نکنیم و خودمو خیلی ازار میدم و مداوم به همسرم تذکر میدم که حیاطو بشوریم و ایجاد زحمت نکنیم
بعضی شبا یدفعه دلم میشکنه حس میکنم مزاحمشونم و گریه میکنم
😭🫠
بنظرتون حسم درسته؟
توان مستاجری هم داریم اما اولا خانواده من نمیزارن دوما قصد جمع کردن پول و خرید ملک داریم اینجا هم از نظر سکونت خیلی راحتیم اما روحم در عذابه از اینکه بقیه فک کنن ما سرباریم یا به پدر و مادرم زحمت بدم
اها اینم بگم از وقتی اومدیم اینجا از لحاظ اینکه همسرم خیلی پولدار نیس احساس شرمندگی دارم(همسرم کارمنده)🙏
ممنون میشم آرومم کنید یا راهنمایی🌹
