اسباب کشی کردم هیچکس کمک نکرد

بله،،هیچکس هیچوقت جای من نبوده،با چ شرایطی جابجا شدیم

ناراحت!!؟؟هههه،،زخمی ک من خوردم هیچکس نخورده

بدترین حال دنیا رو داشتم

خداروشکر رد شد🤌

اسباب کشی کردم مادرم طبقه بالا بود یه چای نیاورد بده دستمون تو کل ایامی که میرفتم خونه رو تمیز کنم ببینم.

زاییدن مادرم می‌گفت باید بری خونه مادر شوهرت چه معنی میده من جمعت کنم.تک دخترم هستم.

یه بار سقط کردم باز از طبقه بالا نیومد بگه تو خوبی؟کمک نمی‌خوای ؟زنده ای؟

تازه اینا فقط کمک بود.

از نظر عاطفی هم صفر.

یعنی نه بخوان روحیه بدن که مثلاً سقط کردم،نه دلگرمی...نه دلداری....نه اینکه مثلاً بعدش افسردگی گرفتم بچه م رو از دست دادم بخوان حال دلمو با یه گپ زدن ساده عوض کنن...

عجب 

یعنی مادر سنگدل هم پیدا میشه؟!

بله خودم . دوبار اسباب کشی داشتم کسی نیومد توقعی هم نداشتم . وقتی که خانواده ام هم جابجا شدن منم نرفتم 

کلا تواین موارد کاری انتظاری ندارم 

کارگر میگیرم

سنگدل نیس.

مشکل داره.مثلا وسواس فکری.

خلاصه بخوام توضیح بدم اینه که اینقدر سرش تو زندگی خودشه نو بشور و بساب که سرشو بلند نمیکنه ببینه اطرافیان زنده ن یا مرده.ققط این نیست.واقعا بلوغ عاطفی نرسیده.پدرمم همینه.و برا همین خیلی بهش فکر میکنم که چه جوری جفتشون اینجوری هستن.ایا شانسی شده.به تور هم خوردن من بدبخت شدم که یه نفرم پشتوانه عاطفیم نبوده.یا روی هم به مرور اثر گذاشتن؟به هر صورت...سنگدل نیستن.

منم یکم اثاث کشی داشتم کسی جز مادرم نیومد تازه مادر شوهرمم قهر کرد .... بیخیال مهم اینه تموم میشه راحت میشینی

حتما حوصله نداره و اعصابش نمیکشه

به نظرم خودبین هست.

دنیا رو حول خودش می‌بینه.لذا بقیه و مشکلاتشان رو نادیده میگیره.

مثلاً خبر ندارم شوهر من در طی یه بیماری چندساله شیمی درمانی میشد.در حالیکه باهاشون بودم و زندگی میکردم و کل شب و روزمه گریه بود.

چون نمی‌فهمید.واقعا اچسرش همیشه تو کار خودشه.من رو هم اگر بخواد تفریحی کنه باهام،بخاطر من نیست.بخاطر اینه که اون لحظه دوست داره تو دلش بگه ما یه خانواده شاد هستیم...من یه خانواده شاد و یه پازل کامل از خوشبختی دارم‌...