بهش فک میکنی به خودش به کاراش اگه کاری انجام بده که ناراحت بشی تایم زیادی از دستش ناراحت نیستی و نمیتونی و همش به نیمه پر لیوان فک میکنی حرفاش و رفتاراش را نمیدونی روی منظوره یا نه و یه حس دوگانگی داری طرف فامیلته و نزدیک ترین پسر بهت و تا حالا با کسی نبودی و تمام روابط با پسرا خلاصه میشه توی حرف زدن با اون البته چت نه و گاهی حضوری البته نه توی جمع خانوادگی که اونجا مغروره ولی جایی که خودمون و حداقل دوسه نفر اونم آشنا نه
نمیدونم چه حسیه ولی میدونم که فرد ایده آلم نیست
