بعداز کلی غصه خوردن و گیر دادن و دعوا وبحثی که تو این دوماه اخیر با شوهرم داشتم بلخره تونستم تو دلم
دوماه پیش فهمیدم شوهرم بهم خیانت میکنه تو این مدت خیلی بهش گیر دادم هر یه ساعت زنگ زدم و گفتم کجایی و چیکارمیکنی خیلی حساس شدم حتی وقتی به خودش جلو اینه یه کم میرسه یا تیپ میزنه یه چیزی میگم که بهش برمیخوره واون بخاطر اینکه منو از دست نده با اینکه زود از کوره درمیره و آدم بی اعصابیه سعی میکنه باهام تندرفتار نکنه ...اما امروز نمیدونم چی شده یه حس آرامشی تو دلمه نمیدونم چرا ..یه لحظه این فکراومد تو سرم که اون درسته که قلب منو واقعا شکسته یعنی زجری که تو این دوماه کشیدم نابودم کرد حتی برای مادر شدن انگیزمو ازدست دادم و تصمیم گرفتم هرگز بچه دار نشم...ولی آدم مهربونیه و تا حالا خیلی بهم محبت کرده .هرچی باشه داره خرجمو میده،یه سرپناهی دارم ..از خونه پدری و دعواو بحثای مامان بابام و داداشم راحتم ...اگه جدا بشم یا باید برگردمو اونجا دوباره اون شرایط سختو تحمل کنم یا باید برای خودم مستقل شم و برم سرکار که تهیه پول اجاره خونه وپول پیش خونه تو این گرونی کارخیلی خیلی سختیه...پس بهتره به جای بهونه گرفتن و گیر دادن اذیت کردن خودمو واون ببخشمو فراموش کنم و سعی کنم یه کاری پیدا کنم خودمو سرگرم کنم و یه پولی پس انداز کنم ..نمیدونم چرا یه دفعه از این زوایه به خیانتش نگاه کردم که خب اون اینکارو کرده وکارشم واقعا و من اگه نمیخوام میتونم ازش جدا بشم و تمومش کنم اونم بره هرکاری دوس داره بکنه..پس حالا که به انتخاب خودمو از ناچاری موندم دیگه زیاد نباید بهش پیله کنم چون اینجوری فقط زندگی به کام جفتمون زهرمار میشه😔اون انقدر دوسم داره که حاضر شده تو ماشینش دوربین مداربسته بزارم که همیشه ببینمش که کجاست و داره چیکارمیکنه .درحالی که خیلی از مردای دیگه صدسال سیاه ازاین کارا نمیکنن حتی با پررویی برمیگردن به زنشون میگن دلم خواسته نمیخوای برو خونه بابات...ولی شوهرمن تا اسم طلاق و میارم دیوونه میشه همیشه میگه این خونه بدون تو مثله قبره برام...به نظر شماتصمیم درستی گرفتم بچه ها؟
