شوهرم ادم خوبیه دست و دلبازه چشم پاکه احتراممو تو جمع نگه میداره تا حد امکانش برا منو پسرم امکانات رفاهی مهیا کرده و به شدت کاری و مسیولیت پذیره و خیلی اخلاقای خوب دیگه فقط یه اخلاق بد داره خستگی کار بهش فشار بیاره(نا گفته نمونه که تغییر شغل داده و قدم اقتصادی بزرگی برداشته که ماهیانه اقساط سنگین داریم و چون شغلش ازاده بالا پایین شدن درامد گاهی شرایط بازپرداخت اقصاد خیلی سخت میکنه) یا کلا بعضی وقتا بی دلیل عصبی میشه در حدی که حوصله ی کوچکترین سوال و جواب و حرفی رو نداره اون موقع ست که به صدای کم تلوزیون اعتراض میکنه به حرف زدن پسر ۶ سالم اعتراض میکنه و گاهی از یه چیز خیلی جزیی رو جوری بزرگ میکنه و با بدترین لحن مممکن با حرفاش نیش میزنه و توهین تحقیر میکنه که خدا میدونه این جور وقتا اصلا سیاست ندارم که با مهربونی و نرمی باهاش صحبت کنم حسم میگه اگه مهربونی کنم یا دست پایینو بگیرم به شدت جواب میده ولی روحیه ی سرکش و لجبازم نمیذاره و شدید با کوچترین بدخلقیش مقابله به مثل میکنم و تندخو میشم یه طرز فکر مضخرفی میاد سراغم که اگه غیر این باشم کوچیک میشم یا به شخصیتم توهین میشه یا حس میکنه تو سری خورم..کمکم کنین بگین شماها چیکار میکنین اینجور وقتا
میتونین خودتونو قانع کنین خوبیاشو ببینین و با بدخلقیاش مدارا کنین حتی اگه تو لحظه به شخصیتتون توهین شد یا چیزی خلاف حد و حدودای ذهنیتون اتفاق افتاد
