راستش اگه شانس بیاری و یه همسر خوب نصیبت بشه شاید بتونی فراموشش کنی ولی من از همسرم شانس نیاوردم بعضی وقتا میگم کاش با همون دوست پسرم ادامه میدادم و اون خاطرات خوبی که باهاش ساخته بودم خراب نمیکردم
من اواخر خیلی بهش میگفتم نمیخوامت باور نمیکرد تا اینکه گفتم خواستگار دارم و این آخرین تماسمون هس باز باور نکرد شب بله برونم بود قبل اومدن مهمونا
بعد دوسه روز بعد عقد کردیم و شبش زنگ زد دادم همسرم حرف بزنه اولش باور نکرد تا اینکه شوهرم قانعش کرد که ازدواج کردیم داشت عربده میکشید ولی دیگه تموم شده بود
مجرده
راستش خودش باعث شد هم نمیومد خواستگاری هم همه جارو پر کرده بود که من باهاشم حتی به خونوادمم گفته بود که مجبور شم فقط با اون ازدواج کنم دوس داشت همه شرایطش اوکی شه بعد بیاد جلو ولی خونوادمم منو تحت فشار گذاشته بودن باعثشم اون بود منم شاید از روی لجبازی شاید انتقام بخاطر اذیت کردناش رفتم ازدواج کردم
از من به شما نصیحت
دلت برای هیچ پسری نسوزه چون محاله اونا بخاطر دلسوزی قدمی برا دخترا بردارن پسرا دنبال منافع خودشونن و بس
ببین چی به صلاحه خودت همون تصمیمو بگیر
