بی خوابی نگرانی و فکرای بد

فردای اون روز پزشک از تک تکشون حالشون و واکنش و اینا رو می پرسید و حتی با گریه و خشم و همه چی حالشون رو بروز می دادن و پزشک آگاهانه آرومشون می کرد.باهاشون کار می کرد و هنگام شب دوباره وارد اتاق شده و مثلا موش که می ترسید رو به صورت عروسک در اتاق و در چندین نقطه می دید طرف و باز داد یا گریه یا هر واکنشی که برای هر کدوم فرق داشت تا حدودی...شب با سختی گذشت

نه شما نشخوار فکردی می کنی یعنی هی فکر می کنی و دوباره انچامش می دی باید از ادامه ی فکر غلط اجتناب کنی که سخته اولش...

فردا اون ها رو جدا جدا به باغ وحش می برد و از دور و کمی بعد نزدیک تر نشونشون می داد این مرحله سخت بود اما کاملا پزشک کنارشون بود و حتی محکم داشتنش اما مواجهه کار رو بهتر کرد...شب رو بهتر خوابیدن.فردا آزمون سخت تری داشتن و اون لمس اون حیوانات در جعبه ی شیشه ای باز هم با همراهی پزشک خانم بود که واقعا جدی و خونسرو و آروم بود اما اونا انگار جهنم رو تجربه می کردن ...خلاصه دست زدن و روز بعد امتحان نهایی مواجج اون ها به تنهایی بدون پزشک در اتاق با خود اون حیوانات بود  که مثلا باید عروسکشون رو یا خود اصلیشون رو در جعبه می گذاشتن خیلی خیلی سخت بود و بعد درمان شدن

خب صرفا اون فکر مرگ نیست درسته؟

ببین هر کسی که درگیر میشه مراحل درمانش کاملا متفاوت با دیگری هست...اما کارهایی که افراد کردن و بعدا پشیمون نشدن...مطالعه کتاب مناسب چرا؟چون مطالعه اطلاعات مفید می ده و شما حتی اگر دو خط فهمیده باشی به خاطر فهمیدن اطلاعات جدید احساس مفید بودن می کتی و از اون طرف ذهن درگیر و خسته از یک امر مفید میشه دقیقا بر عکس جریان سیل افکار خراب حرکت کردنه اولش سخته ولی با حجم کم شروع کن ...داستان کوتاه در هر ژانری به غیر از ترسناک و بیش از حد هیجان آور.

یک کتاب خوندم که مرگ در شکل یک بانو هست و وسط کارش که بی برو برگرد گرفتن جان انسان ها بود عاشق یک نوازنده می شه...برو این کتاب رو بخون...زیباست

رها کن خودتو...رها کن...هنگام خواب بگو آیا من این اتاق هستم؟آیا این لباس بر تنم هستم؟یا این جسم!این رو دیشب یک مرتاض هندی می گفت ...رهایی یعنی عریان کردن خود ...