توخانواده ای بزرگ شدم ک اعتماد بنفسم له شد...
ی ازدواج ناموفق ...
من هرجا پابزارم ب وضوح اینو میبینم چون ازخانواده ی بزرگی نیستم بها داده نمیشه...
خودمم هر چ تلاش کنم دیده نمیشه...
اگ کمبودی باشه ک بخوام درست کنم ب دید خود نقص نگا میکنن....
میخوام خودمو ازین وضع بیارم بیرون....
نگاهای حقارت آمیز رو دوست ندارم..
ک بیشترین چیزی ام ک نصیبم شده همین نگاهای حقارت آمیزه...
چرااینجوریه؟
من ک اینجوری نمیمونم....ولی آدم یادش نمیره 💔
اما هرکسی روهم دوربرخودم نمیزارم...نمیزارم چون تحمل شکستای دیگا رو ندارم
..
حالم داره ازیه سری چیزا بهم میخوره..
دوست من، مدار زندگی بر اساس فرد می‌چرخه نه خانواده و محیط. یعنی اصل، من و توایم نه افراد اطرافمون. زندگی ما رو خودمون باید تعریف کنیم و خودمون تغییر بدیم. وگرنه برای همه که شرایط حاضر و آماده وجود نداره. دوست من خانواده داغونی داشت. من به چشم می‌دیدم که مادرش هم دشمنش بود. ولی زندگیشون ساخت. مستقل شد. الان همه چیز داره. اگر در حصار اطرافت بمونی، وضع همینه. دنیاتو خودت بساز♥️
