چندتا دختریم که باوجود خانواده خوب و شناخته شده کسی سمتمون نمیاد
یعنی خواستگاری نداریم
توی یه شهرخیلی کوچیکیم که همهههه همو میشناسن
(چون چندین روستابوده و بهم کصل شده و شدیم شهر)
دخترای هم سنم‌که دوتا بچه دارن
دخترای چندسال کوچیکترم ازدواج کردن
حتی پسرای همسن و همکلاسی قدیم ازدواج کردن
من و خانوادم تاکیدمون روی درس و پیشرفت بود
ولی الان همونایی که درس نخوندن و دنبال دوست پسر و کارای و لباس های عجیب (منظورم تیپ شیک امروزی نیست) بودن سرنوشت های بهتری داشت
باباتون چی گفتن مگە
چن سالته اسی؟
عزیزم
ما همیشه سربزیر و آروم بدور و شرارت و حاشیه بودیم
مثلا دخترای خانواده دار و مودب به توصیه خانواده
اجازه رنگ مو و عمل و ژل و آرایش غلیظ و این داستانا رو نداشتیم
نمیشه مهاجرت کنین شهر بزرگ‌تر؟ من دیدم شهرای کوچیک تحصیل‌کرده بودن رو واسه دختر عیب میدونن.
اجازه دوستی که اصلاااااااااا
حالا تموم دخترا رفتن و ۹۰درصدم با دوست پسراشون ازدواج کردن
هرکسی مسئول سرنوشته خودشه جامعه ی امروز ما ساده پسند نیست مثل قدیم نیست ک بگن دختره افتاب مهتاب ندیده اس تو این دوره دخترای با اعتماد بنفس خوشتیپ سرزبون دار ک ب خودشون خیلی میرسن بیشتر طرف دار دارن
چند سالته
دنیا که به آخر نرسیده. قسمت هرکی واسه ازدواج تو یه سنیه. از اون گذشته... خوشبختی که فقط تو ازدواج نیست
عزیزم حق داری ، خودت مسیر زندگیتو انتخاب کردی چرا ناراحتی پس؟
نکنه ب نظرت شوهر و بچه کل زندگیه؟؟؟؟
امشب بابام به خواهز کوچیکه میگفت کاش حداقل خواهرت این آزمون رو قبول بشه بره سرکار
خسته انقدر مردم حرف زدن و سرم پایین بوده
چون همیشه بابامو مسخره میکردن که تمام سرمایشو گذاشت که ما درس بخونیم
و الان خیلی بهش سرکوفت میزنن که اینا سنشون رفت بالا سرکارم نرفتن
دختری که سنش اینقدر شده دیگه ازدواج راحتی نداره
مامانمم پریشب دوتا از دخترای همسایه ها که سنشون خیلی از من کمتره عقدشون بود با چه پسرای خوبی(اینجا همه میشناسن پس میدونیم آدمای خوبی بودن(
حالا همین دخترا چه سوابق درخشانی که نداشتن
از تهمت زدن و دعوا و کتک کاری و
.......
دام براشون میسوزه خیلی سخته چندتا دختر توی این وضعیت اقتصادی بمونن تو خونه
