دوس داشتم چندتا از آرزوها اینجا بنویسم و احساسم...
نمیدونم این شخص رو من دوس داشتم و دارم یجورایی ول نمیدونم چرا هر وقت بخوام از ته دلم از خدا اون رو بخوام انگار ی مانع هست ک باعث میشه من اون رو از خدا نخوام یا دلی نخوام نمیدونم چرا شاید چون واقعا قرار نیس مال من بشه یا اینکه من عاشقش نیستم یا شایدم بخاطر رفتارها و حرفای خودشه... میشه گف بخاطر همشون!
حتی نمیتونم با خودم ک حرف میزنم بگمش دوست دارم برام سنگینه حوصله هم ندارم... ول خب من دوسش دارم منم همونی ک تا چند ماه پیش شب و روزم گریه شده بود بخاطرش بخاطرش تو روی خانوادم ایستادم بخاطرش در حق دوستم بدی کردم بخاطرش غذا رو ترک کردم درس رو ول کردم با آدمایی دشمنی کردم با خانواده خودش بد شدم لاغر و سیاه شدم حتی تمام بدنم جوش و کرک زد حتی کارایی کردم ک توقع انجام اونهارو نداشتم حتی ب خودکشی فک کرردم اره من همونم ک با دیوار حرف میزدمو گریه میکردم با گل و گیاه باغچه حرف میزدم و گریه میکردم همونم ک با دیدن دو نفر عاشق کنارهم حالم بد میشد با اینکه گفته بود ک منو نمیخواد تا الانم سختمه سختمه باور کنم این حقیقتو ک اون اصلا هچ حسی بهم نداره شاید چون کم کم داره باورم میشه حال الانم اینطور شده...
الان چم شده چرا نمیدونم حتی انتظار معجزه از خدا هم ندارم من واقعا خیلی جنگیدم با هر چ دم دست داشتم ول نشد ک بشه
الانم حتی بشه دیگ لذت اون موقع رو نداره هم میخوام بشه هم نمیخوام
آرزوم داشتن اون بود ول الان میخوامشن اینکه نمیخوام ول از ته قلبم نیس ان‌شاءالله هر چ ب صلاح و منفعت منه بشه ول خب اونو میخوام
خدایا خودت کمکم کن یا کلا از قلب و ذهنم پاک بشه یا بهش برسم....😭💔
واقعا خستمه از این حالت
