عزیزم من ۳۵ سالمه و طرز فکرامون قطعا فرق داره
اما من خیلی فکر کردم خیلی
اما واقعا نمیتونم بچه مو بذارم برم .
ببرم هم ، نه خرجشو میتونم بدم و نه اینکه میتونم بذارم . چون واقعا صدمه میبینه . تنها کس بچه هامون من و شماییم . اگه هم بریم حتی زندگی جدید داشته باشیمم ته روانمون همش عذاب وجدان داریم بچه مون کجاست . من پسرم بدون من دق میکنه از بس وابسته ی منه