نوشته بود
عجیب ترین پارادوکس دنیا، ترس از دست دادن کسیِ که مال تو نیست..
ترس از دست دادن از بدترین چیزاییِ که آدما میتونن تجربش کنن
من تجربش کردم
بارها و بارها
بعضی وقتا ترس از دست دادنت انقدر زیاد میشه که ترجیح میدی خودت رها کنی، خودت از دست بدی
و به ترست پایان بدی
خیلی تلخِ خیلی سختِ
بار ها و بارها با جدیت خواستم رها کنم، ولی نشد، آخه دلم گیر بود، هنوزم هست...
چه چیزی تلخ تر ازینکه خودت رها کنی؟! خودت گریه کنی، خودت دلتنگ بشی، خودت اذیت بشی
یه جورایی انگار خودت به خودت داری ظلم میکنی
من بعد از یک سال و اَندی دارم ترک میکنم،رها میکنم
یک سال تمام تلاش کردم واسه داشتنش اما موفق نشدم
یکسالِ تمام ، هرشب نگاش کردم، هرشب به یادش خوابیدم
یکسال با خنده هاش خندیدم و با ناراحتیش گریه کردم
حتی با یه بی محلی کوچولوش بغض میکردم
و با یه محبت کوچولوش، خوشحال میشدم
دوست داشتنم و بهش نشون دادم
هرچی محبت و مهربونی داشتم، خرجش کردم
اما نشد :) من بعد از این همه مدت نرسیدم به چیزی که میخواستم
من خودشو میخواستم، اما اون همیشه خودشو از من دریغ کرد..
دوست عزیزی که این متنو میخونی
از من به شما نصیحت
هیچوقت کسی که دوستتون داره رو وادار نکنید که خودش ترکتون کنه
چون براش مثل خودکشی میمونه
