هرگز تو را فراموش نخواهم کرد، تهران برای من یک شهر نیست ، عطر حضور توست ،،، بعد از این هر وقت بگویند تهران ، بی‌درنگ فکر میکنم تو کجای آن شهر هستی ، هر وقت بگویند هوای تهران آلوده ست ، نگران و آشفته به تو فکر میکنم که درآن هوا نفس میکشی،آب و هوای تهران می‌شود، آب و هوای دل من ... تو را ندارم ، و چه بسیار زنان و مردانی که با دیگری زیست می‌کنند اما در روحشان رد پای یک نفر جا مانده،،، این عشق ِ عفیف را چون رازی با خود به گور خواهم برد، دورترین احساس نزدیک ، باشخصیت ترین مرد در حوالی زیستن یک زن ،
می ستایم تو را ، برای حقیقت والای انسانی که هستی، یک مرد در کلیت واحدو بی بدیل یک انسان باوقار ... چه سعادتمند بوده ام که در زندگی حقیرانه ام هر چند اندک چون خورشیدی روشنگر تابیدی... خداحافظت کند .
