۹ سالشه خیلی پرخاشگر و بی ادبه البته زبون درازش فقط برای تو خونه اس تو مدرسه خیلی خجالتی و بی زبونه هیچ دوستی نداره اصلا نمیتونه ارتباط بگیره تو درساش خیلی ضعیفه اصلا تمرکز و علاقه نداره تمام زندگیش گوشی لعنتیه میره تو روبیکا هی کلیپ میبینه وقتی مامانم گوشی رو بهش نمیده بدتر پرخاش میکنه و یجورایی میره تو فاز افسردگی
منو مامانم هر چقدر باهاش حرف میزنیم و مدارا میکنیم بدتر میشه
البته بعضی ویژگی ها رو منم تو همین سن داشتم مثلا درونگرا بودنش و اضطراب اجتماعی ....ولی من حداقل تو مدرسه بهم خوش میگذشت چندتا دوست داشتم درسامو خیلی خوب میخوندم همیشه نفر اول کلاس بودم اما خواهرم همش نگرانه اضطراب داره از مدرسه متنفره میگه از معلما و همکلاسیهاش متنفره
یه رفتار عجیبی هم داره که منو نگران کرده بعضی وقتا که حواسش نیست نگاش میکنم با خودش حرف میزنه و میخنده انگار تو تخیلاتش زندگی میکنه
یه بار اتفاقی یکی از دفتراشو دیدم توش چیزای خیلی غمگینی نوشته بود از همه چیز شکایت کرده بود نوشته زندگیم خیلی زجرآور و افتضاحه و اینا 😦
میدونم خیلی خوب میشد اگه میتونستیم ببریمش پیش یه مشاور اما مامانم اعتقادی نداره پولشم نداریم
از لحاظ سلامت جسمی هم آزمایش و سونو داده هیچ مشکل یا کمبودی نداره که بگم رو خلق و خو ش تاثیر بزاره ....
نظرتون چیه ؟ من خودمم سلامت روانی کامل ندارم کنکوری ام تو کار خودم موندم نمیدونم با خواهرم چیکار کنم خیلی اذیتم میکنه حرصم میده نمیزاره درس بخونم
