تو کتاب مردی به نام اوه، فردریک بکمن حرف قشنگی زده؛
میگه:
«عشق از دست رفته هنوز عشق است،
فقط شکلش عوض می‌شود.
نمی‌توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری
یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس‌ها ضعیف می‌شود، حس دیگری قوی می‌شود. خاطره.
خاطره شریک تو می‌شود.
آن را می‌پرورانی. آن را می‌گیری و با آن می‌رقصی.
زندگی باید تمام شود،عشق نه.»🍂
