یه الگوی سمی رابطه این شکلیه که شخص میاد مدام از شما تعریف و تمجید می‌کنه، اما نه به شکل لوس بلکه بسیار هوشمندانه.
بهتون احساس پرفکت بودن و دلپذیر بودن زیاد میده.
از این روند یک الگوی ثابت می‌سازه.
تعریف و تمجیدهای درست و به‌جا انجام میده بعد یهو این الگوی ثابت رو می‌شکنه.
یک‌دفعه سرد می‌شه.
تا قبلش همه‌ش اون دنبال شما بوده و این الگو رو ساخته اما با یهویی سرد شدن، یه احساس ناامنی ناخودآگاه و شدید در شما ایجاد می‌کنه.
انگار یهو احساس گناه می‌کنید.
احساس کمبود و نقص می‌کنید.
حالا شمایید که میفتید دنبالش تا اون حس ناامنی رو در خودتون رفع کنید.
حالا مثل اعتیاد به تمجید و ستایشی که بهتون اون احساس سرخوشی تمجید نرسیده می‌شید.
بعد شروع می‌کنه بدون الگو و گاه به گاه بهتون اون تمجید رو میده. این اون احساس ناامنی و اعتیاد رو هم تشدید می‌کنه، هر لحظه منتظر تمجیدید و برای توجه اون شخص، کارهایی می‌کنید که در حالت عادی ازتون سر نمی‌زنه!
